Martina Maria

Tijdens Hiswa Klassiek kregen we Walter Esch op bezoek, met de vraag of zijn nieuwe Lemsteraak 'Martina Maria' ingeschreven kon worden in het Stamboek. Het schip was op dat moment nog in aanbouw. Toen het bijna klaar was, is het geschouwd door de Criterium Commissie van de SSRP. De tekeningen van Martijn van Schaik waren al eerder goedgekeurd.

Het oordeel van de Criterium Commissie: Het schip voldoet aan de historische uitstraling beoogd door de Criteria. De 'Martina Maria' is een mooi schip. Een mooie strak gelaste romp, prima schilderwerk, mooie rompvorm, goed geproportioneerde roef, kort om een aanwinst voor de RPL vloot.

Uitnodiging voor de doop op zaterdag 28 juni 2014

De film: Verslag van de bouw van de Martina Maria

De doop en tewaterlating op zaterdag 28 juni 2014

De details

Arthur van 't Hof schrijft: Of Walter Esch een ongeduldige man is, durf ik niet te zeggen na de paar ontmoetingen die we hadden, maar wel weet ik dat hij ervan houdt om een project in sneltreinvaart tot een goed einde te brengen. In augustus 2013 werd het contract getekend voor de bouw bij de Scheepsbouwers Maritiem (SBM) in Werkendam, met de bedoeling dat de Lemsteraak, die meteen al de naam 'Martina Maria' meekreeg, in mei 2014 te water zou gaan. Een maand later was de 12.25 aak al in aanbouw. 
Uiteindelijk was mei toch te ambitieus voor dit innovatieve schip waarin onder meer een hybride aandrijving geplaatst werd en verschoof de datum van de tewaterlating naar eind juni. Onder zomerse omstandigheden hing de Martina Maria aan de eigen hijsogen in de kraan, terwijl het publiek in grote getale was toegestroomd. Een hoofdrol was weggelegd voor de kleinkinderen die het schip doopten, logisch want bij het indelen van het schip is met hen nadrukkelijk rekening gehouden. Walter heeft op vier punten hijsogen laten plaatsen: Je ziet altijd dat er bij het takelen iets beschadigt, of er wordt iets in elkaar gedrukt door de hijsbanden. 
Naval architect Marlijn van Schaik, nu werkzaam bij Hoek Design had het onderwaterschip eerder voor een snelle visserman getekend, met in zijn achterhoofd de mogelijkheid er een roefaak van te maken. Binnen de criteria van het Stamboek is het een brede romp, maar met de grootste breedte slechts in een beperkt gebied. Richting de stevens wordt de aak snel slanker. Dat zie je niet meteen als je naar het berghout kijkt, maar wel op de waterlijn. De schets van de roef liet Walter Esch aanpassen omdat hij een langere wilde, en ook vond hij het prettiger om een wat hogere voetlijst te hebben, daarom ging het dek iets naar beneden in het uiteindelijke ontwerp.

De Lemsteraak 'Martina Maria' met de familie Esch en vrienden tijdens Vlootschouw, Admiraalzeilen en Jubileum Bokking race.

2015: SSRP 60 jaar Behoud(t) het Goede en Zevenwolden 150 jier Foar de Wyn

De Vlootschouw zaterdagmorgen 20 juni

Het Admiraalzeilen zaterdagmiddag 20 juni

Vlootschouw en Admiraalzeilen gefilmd vanaf de 'Martina Maria'

De Jubileum Bokkingrace op zondagmorgen met veel regen

In de Waterkampioen van Juli 2015 staat het verhaal van twee Lemsteraken, ontworpen door Martijn van Schaik (Hoek Design). De 'SH3 Sentijna Huberdina' in vissermanuitvoering en de 'Martina Maria' als kajuit-aak. Voor dit verhaal zeilden beide schepen tegen elkaar op het IJsselmeer voor Muiden. Schipper Jan van de 'SH3 Sentijna Huberdina' is bedachtzaam en beschouwend, Walter van de 'Martina Maria' is uitbundig. Ieder een eigen aak, ieder vanuit z'n eigen invalshoek. Beide schepen zijn gebaseerd op één basisrompvorm uit de computer van Martijn van Schaik. Het verhaal is geschreven door Jim Post en de vele foto's zijn van Richard de Jonge.

De Lemsteraak door C.J.W. van Waning

Dé Lemsteraak bestaat niet. Iedere aak is uniek, niet te vangen in een malletje. Meer dan een halve eeuw geleden zat Cristiaan Jan Willem van Waning hier een beetje mee. Heel mooi natuurlijk, dat unieke karakter. Maar als medeoprichter van de Stichting Stamboek Ronde- en Platbodemjachten wilde hij graag kunnen samenvatten wat een Lemsteraak eigenlijk is, vooral toen in 1956 'De Groene Draeck' in aanbouw was. In dat jaar vertelt hij in de Waterkampioen: "Nu H.K.H. Prinses Beatrix een Lemsteraak als het jacht harer keuze heeft aangewezen, zullen velen in den lande, zelfs onder degenen die zich tot `Varend Nederland' rekenen, zich hebben afgevraagd, wat nu precies een Lemsteraak is." Z'n uitleg volgt in het aansluitende artikel. Het begint al met de benaming. Waning refereert naar Lemsters en geeft aan de typering Lemsteraak de voorkeur, terwijl oud-Waterkampioen-hoofdredacteur Van Kampen ook de term Lemmeraak gebruikt. Lemster is tegenwoordig het meest gebruikt. Verder bestaat er inmiddels ook een redelijke consensus over de kaders waarbinnen een aak aak is.

Een Visserman- en een Kajuit-aak

De bouw van de visserman 'Sentijna Huberdina' startte bij Van Rijnsoever in Deil, op de voormalige werf van Kooijman en de Vries. Na het faillissement van Van Rijnsoever ging Jan Doets in eigen beheer verder, met diverse onderaannemers. Walter Esch koos voor de volledige bouw van de 'Martina Maria' voor De Scheepsbouwers Maritiem in Werkendam, eveneens met z'n roots bij Kooijman en de Vries.
Esch' Martina Maria is gebaseerd op een eerdere roefaak (met korte roef) van de hand van Van Schaik. De roef werd verlengd uitgevoerd en het schip werd toch wel heel anders dan dat van Jan Doets. Ook binnen zijn de verschillen groot. Esch koos met meerdere afgescheiden hutten voor privacy, klassieke betimmering in mahonie en voorzag de wanden van geluidsisolatie. Zo kun je nog eens gasten meenemen.
Doets had andere plannen. Zijn interieur werd open en licht, met minder privacy. Wel een ruime eigenaarshut voorin. Een aardige is de bedstee onder de kuip. De betimmering op deze visserman is uitgevoerd met staande witte delen met iroko lijstwerk, de vloer is van licht kops beuken. Voor voldoende stahoogte op een visserman is het vlak (12 millimeter dik) spant-loos uitgevoerd.

Lees het hele verhaal in de Waterkampioen van juli 2015