Albatros

Hans Vandersmissen schrijft: Dankzij de enorme groei van de pleziervaart in de jaren zestig en zeventig van onze eeuw, toen het ons economisch nog voor de wind ging, hebben ook de traditionele Nederlandse scheepstypen zich in een sterk toenemende belangstelling kunnen verheugen. Vroegere bedrijfsvaartuigen werden gerestaureerd of aangepast als jacht, waarbij ze soms op hopeloze wijze werden verkracht, maar in elk geval drijvend gehouden. Zelfs werd het platbodemjacht zó opgestuwd in de vaart der volkeren dat nieuwbouw in serie ontstond. Omdat de oude pleziervaarderskwaal, voor zo weinig mogelijk geld zoveel mogelijk accommodatie verkrijgen, ook zijn weg vond in platbodemontwerpen, waren de resultaten niet altijd even mooi. Dat gaf aanleiding tot een vaak hooglopend getwist over wat nu traditioneel aanvaardbaar, en wat laakbaar was; hoe hoog mocht de tomatenkas worden om van een lemmeraak een bastaard te maken? Eveneens vlogen en vliegen rekkelijken en preciezen elkaar regelmatig in de haren over het al of niet oirbaar zijn van nieuwe materialen: "dacron en plastic is pervers", roept de ene groep; "staal was in de vorige eeuw ook vies en mijn polyester wyldsjitter vaart uitstekend en is heus wel mooi".
Gelukkig werden en worden er ook traditionele jachten geschapen, die wel degelijk voor iedereen aanvaardbaar zijn. Een goed voorbeeld daarvan is het, in 1955 door ir. H. Vreedenburgh ontworpen schokkerjacht 'Albatros'. De schokker is één van de meest karakteristieke vaderlandse platbodems en ook het type met de meest bezongen zeewaardigheid. Niet alleen loodsen en vissers, maar ook redders wisten de schokker te waarderen als een droog en waakzaam schip. Merkwaardigerwijs genoot de schokker als jacht nooit een grote populariteit. Daarin bracht Vreedenburgh's schokker verandering; als hij in het begin van de jaren zestig een haven aandeed was de 'Albatros' de enige schokker. Tien jaar later lagen de zusterschepen vele rijen dik.

Het hele verhaal in "De Schokker 'Voordewind' (en de 'Albatros') en hun voorgeschiedenis".

Thierry Danz schrijft:
Van 1947 tot rond 1955 lagen het Fries jacht 'Peep', de Staverse jol 'Stamper', mijn ouders en andere vrienden bij de jachthaven Kreuger (nu "Het Drijfhuis") in Aalsmeer aan de Westeinder. Rond 1955 zijn mijn ouders en de familie Van Viersen daar vertrokken en hebben de boten aan een landje gelegd dat een gemeenschappelijke vriend elders in Aalsmeer had gepacht. Tijdens de WZW in 1963 zag Joop de schokker 'Albatros' van Ir. Vredenburg op zaterdag. De zondag daarna heeft Joop zich aan boord gepraat en nam mij (ik was toen 15) mee. Zo hebben Joop en ik voor het eerst met Vredenburgh in de WZW gezeild. Dat heeft geleid tot Joop's beslissing om een casco van een schokker te bestellen en hij heeft daarna de 'Peep' verkocht. Bijgaand foto's uit de periode 1963-1968.

De geschiedenis van de eerste zeilen van de 'Albatros'

Toen Joop van Viersen zijn schokker 'Adebar' lhad laten bouwen, heeft hij eerst een tijd gevaren met de oude zeilen van de 'Albatros'. Later heeft Joop deze zeilen nog doorverkocht aan Geert Hesse, die er een tijd mee op zijn zeeschouw 'Vrouwe Petronella' heeft gevaren.

De in 2021 overgenomen Albatros zag er goed uit en kwam uitstekend door de aankoopkeuring. Wel wilden we als nieuwe eigenaren een grote beurt doen voor de buitenkant. Dat is voorjaar ‘23 uitgevoerd door No Limits Ships in Groningen. Tijdens het werk werden ook de ijzeren I-profielen waar de kuipbanken op rusten aangepakt. Op voorspraak van de werf is dat in roestvrijstaal gedaan. Prima oplossing en nooit meer gedoe.
De hele romp is aangepakt en met een aluminium primer gespoten met daarover heen matzwarte Hempel high build. Dek en kuip zijn eveneens in primer (sigmacover 280) gezet en met crème kleurige Sigmadur 550 afgelakt. Bolders en kuipvloer in Epifanes polyurethaan (Zweeds rood). Het potdeksel in zwarte sigmadur 550.
Het schip ligt er weer mooi bij. Nu bijhouden.